top of page
Zoeken

Het ontstaan van Holy Parents

Kaylie

Bijgewerkt op: 23 feb 2023

MIJN VERHAAL

Laat ik beginnen met dat ik met Holy Parents niet pretendeer dat het werken met mij leidt tot een positieve conceptie. Dat is dan ook gelijk de disclaimer die hoort bij deze blog en ook de website in zijn geheel.


Alles wat ik aanbied is er wél op gericht om een zaadje te planten om je denkwijze rondom een kinderwens te verruimen en verder te kijken dan het fysiologische gedeelte dat je leert op school.


Wat ik hoop je te leren is dat er meer is dan enkel het fysiologische niveau, namelijk: het bewustzijn. Bewustzijn lijkt de laatste jaren een steeds populairdere term te zijn en dat is, denk ik, niet zonder reden. Wereldwijd vond er namelijk een shift plaats in energie. We gingen van het astrologische vissen tijdperk, naar een waterman tijdperk. Waterman staat voor van denken naar voelen en meer balans in mannelijke en vrouwelijk energie.


Bij mijzelf heeft dit geleid tot verwarring en ik mijzelf vragen ging stellen als wie ben ik en wat wil ik. Tijdens deze zoektocht kwam ik erachter dat ik wel heel ver van mijn eigen ik was komen te staan. Ik leefde vooral op de automatische piloot en vanuit aangeleerde overtuigingen. Denk hierbij aan hoe het leven er in grote lijnen uit hoorde te zien: opleiding, vaste baan, partner, kindje(s). Toen ik dit echter eenmaal allemaal bereikt had leek ik in een soort gat te vallen, want wat kwam hierna?

Dit vond voor mij tegelijk plaats met onze kinderwens voor een tweede kindje. Ons eerste kindje diende zichzelf aan, wat op dat moment een enorme schok was, maar achteraf gewoonweg de natuur was in samenwerking met het universum.


Toen onze oudste bijna twee jaar was, hadden wij alle voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen en volledig “bewust” ervoor gekozen om te stoppen met anticonceptie en ruimte te maken voor een tweede kindje. Je raad het al, er gingen maanden voorbij dat ik gewoon bleef menstrueren EN hier verbaasd over was. Ergens had ik de overtuiging vastgezet dat ik opnieuw heel snel zwanger zou raken en toen dat niet het geval bleek te zijn werd ik onzeker. Die onzekerheid leidde tot een bepaalde greep naar controle, dus ging ik ovulatietesten halen en hadden we gemeenschap met een doel: conceptie.

Toen we vervolgens een half jaar volledig in die controle zaten en het nog niet lukte ontstond er paniek. Om mij heen zag ik meer en meer mensen met vruchtbaarheidsproblemen en medische trajecten. Zou er iets mis zijn? Doen we iets verkeerd?

In die periode had ik op een ochtend een licht positieve test in handen, maar was er iets in mij dat zei dit klopt niet het is nog niet de juiste tijd. Wat een verwarring, we wilden het toch zo graag, waarom was dit niet de juiste tijd? Hoe kon ik zoiets denken? Een paar dagen later ging deze zwangerschap mis en dat was voor mij het moment dat ik dacht ik moet iets gaan veranderen, als ik zo dwangmatig hier mee bezig blijf is mijn lichaam helemaal geen fijne plek voor ons kindje. Ik stond letterlijk stijf van spanning, stress en wanhoop. Oh en ik vergeet nog schuldgevoel, want ik mocht me absoluut niet zo voelen aangezien we “pas” een jaar bezig waren en anderen deden hier soms wel vijf jaar over en hadden (nog) geen kindje. Wij hadden er tenminste al een. Later besefte ik mij dat hier geen tijd of ruimte aan te verbinden is.


Om onszelf gerust te stellen besloten we samen ons te laten onderzoeken lichamelijk, maar daarna zouden we het los laten. We waren het erover eens dat we geen traject zouden ingaan waarbij hormonen of medicatie aan de orde zou zijn. De reden hiervoor was dat wij gedurende die periode enorm gegroeid waren op het gebied van bewustzijn. Ons gevoel denkend aan die trajecten riep bij ons allebei een dikke ‘Nee’ op, misschien omdat we ergens wisten dat het goed zou komen, of omdat we al een gezond kindje hadden waar we met de dag dankbaarder voor waren.


Wel ging ik in deze periode veel meditaties doen en verbinden met mijzelf en mijn lichaam. Tijdens deze meditaties kwam het besef dat met deze zwangerschapswens wij probeerden een nieuwe ziel naar aarde te halen en dat hier geen tijd of controle aan te verbinden is. Deze ziel kiest zelf het geschikte moment, als ook zijn of haar geschikte ouders. Ik probeerde de rust terug te vinden en het vertrouwen te krijgen in mijn lichaam, maar ook in het zieltje daarboven dat hij of zij het beste wist wat de juiste timing zou zijn. Ook ben ik bewust meditaties gaan volgen om te proberen contact te krijgen met een zieltje en me daarmee te verbinden en het mooie is dat dit lukte. Ik voelde de energie en daardoor kreeg ik vertrouwen. Ik zal hier nog een keer dieper op ingaan, nu weer even terug naar de medische onderzoeken.

Tijdens de medische onderzoeken voelden wij een rust, even een maand niets tot we meer weten. Even geen gemeenschap op vaste momenten en ook even niet zo streng zijn voor onszelf. We pakten zelfs een feestje mee en kwamen pas vroeg in de ochtend thuis. Je raadt het al, dat was de maand dat wij in verwachting raakten en 8,5 maand later werd ons tweede dochtertje geboren.


Ik ben onwijs gegroeid in dit hele proces van een tweede keer zwanger worden en het verschil tussen beide zwangerschappen, de een onbewust en de ander bewust. Mijn leven heeft een hele andere wending genomen na de geboorte van onze tweede dochter en ik voel dan ook dat hierin mijn kracht gelegen is om andere mensen te mogen gaan helpen vanuit mijn eigen ervaring en het daaraan parallel gelegen groeiproces en opleiding, training en onderzoek.

Ik weet dat het confronterend kan zijn mijn verhaal te horen/lezen terwijl de wens misschien zo groot is bij jou. Ik hoop echter juist door mijn verhaal te delen en jou mijn aanbod aan te reiken dat ik je kan helpen, waar je dan ook staat in je leven. Heb je net pas besloten dat er ruimte is voor een kindje, of heb je al vele klinische trajecten achter de rug, deze modules zijn er voor iedereen. Zonder oordeel.


Liefs, Kaylie


135 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Opmerkingen


bottom of page